جلسه ی هشتم اخلاق
خلاصه ی این جلسه، که به تکمیل و جمع بندی جلسات گذشته طی شد، خدمتتان تقدیم می شود:
- در گذشته اشاره ای به حق الناس شد و اشاره به حق برادر دینی بر ما. این هر دو بسیار حساس و مهمند اما با هم فرق دارند. شما در برابر انسان های عادی وقتی اشتباهی می کنید باید رضایت طرف مقابل را جلب کنید اما در مقابل برادر دینی باید حتی اگر لازم است گناه ناکرده را به گردن بگیرید تا اختلافی ایجاد نشود. در مقابل برادر دینی باید همیشه بدهکار باشید(روایت در پ.ن).
- انسان ها وقتی یک آدم مهم و معروف می بینند شخصیت خودشان را خُرد می کنند، تواضع به خرج می دهند و از او تعریف و تمجید می کنند. در مورد برادر دینی شان چطور؟آیا تواضع دارند و از او تعریف می کنند؟ طبق روایت یکی از نشانه های تکبر این است که زبان در تمجید برادر مومن قفل می شود. اگر تواضع کنیم ایمانمان تازه می شود. درست است که داریم « مدح المؤمن، ذبح المؤمن » اما این وقتی است که مدح در مقابل خودش باشد، نه پشت سرش. امام(ره) در تفسیر الحمدلله رب العالمین می فرماید هر حمدی بر می گردد به خداوند. اگر اینطور به قضیه نگاه کنیم چرا همدیگر را مدح نکنیم؟
- خصوصیت جمع مؤمنین باید این باشد که وقتی کسی می بیند احساس کند که جمع زنده است. مؤمن وقتی وارد می شود، باید از خوشرویی و نشاط او مشخص شود که او وارد شده است. نباید آشغال هایی که دیگران بر سرمان ریخته اند یا در شهر با خود جمع کرده ایم، وارد جمع مؤمنین کنیم و بر سرشان بریزیم.
- الآن متاسفانه بهترین حالت روابط بین مؤمنین این شده که اختلاف ندارند چون همدیگر را کم می بینند!
- یکی از بزرگترین موانع رشد این است که به خودمان این دید را نداریم که می توانیم آنچنان باشیم که خدا از ما انتظار دارد. اگر تصور کنیم جمعمان مثلا جمع شهداست( هرچند شهدا کف آن چیزی است که باید باشیم )، دیگر درحق هم بدی کردن و محبت نداشتن سخت می شود. اگر از شهدا می گوییم باید سعی کنیم خصوصیاتشان را در خودمان ایجاد کنیم. نه اینکه آن ها را سقف قرار دهیم و تعریف از آن ها را به منزله ی پوششی بر نقص هایمان بگیریم.
- اگر در اثر کلاس ها شما مثلا شما بروی با دسته ی گل خدمت کسی که از تو بریده است و حلالیت بگیری(هرچند مقصر نبودی) یعنی کلاس ها فایده داشته. کلاس اخلاق وقتی مؤثر می شود که روح لطافت داشته باشد وگرنه نمی کشد به این مباحث.
پ.ن: قبلا استاد به این روایت اشاره کرده بودند که معصوم(قریب به این مضامین) می فرماید اگر اختلافی بین دو شیعه پیش آمد باید عذرخواهی کنند،چه ظالم باشند، چه مظلوم. سوال می شود که چرا مظلوم باید عذرخواهی کند؟ جواب قریب به این مضمون است که ما از شیعه ی خود چنین انتظار داریم.
التماس دعا-یاعلی
